Bir ekonomik birlik nedir?
Ekonomik
birlik, ticaret politikalarını koordine etmek için iki veya daha fazla egemen
ulus arasında bir anlaşmadır. Resmi bir ekonomik sendikaya ilerleme, tipik
olarak uluslar arasındaki işbirliğini arttırmanın birkaç aşamasını içerir.
Birçok KOSGEB kredi başvurusu
farklı istisna olsa
da, bu çeşitli aşamalardaki üye ülkeler genellikle toprak sınırlarını
paylaşmaktadır. Ekonomik sendikalar, ticaret engellerini ortadan kaldırarak ve
para politikası üzerinde işbirliği yaparak ticaretin etkinliğini artırıyor.
Bu süreçteki ilk aşama, serbest ticaret anlaşmalarının
(FTA'lar) kurulmasını içerir. STA'lar, üye devletler arasında iç ticareti
teşvik etmek için ithalat tarifelerinin veya vergilerin kaldırılmasını içerir.
Serbest ticaret bölgesinin dışında yer alan ürünler bu şekilde tanımlanmalıdır,
çünkü her üye devlet yabancı mallar için farklı tarife politikalarına sahip
olabilir. Bu tanımlama işlemi olmadan, yabancı mallar tipik olarak serbest
ticaret bölgesine en düşük ithalat tarifeleriyle ülke içinden girecektir. Bu
yabancı ürünleri tanımlamayı kabul etmekten başka, STK'lar üye devletlerin
ekonomik ilişkilerine birkaç kısıtlama getirmektedir.
Yabancı malların kaynağının takibi, bir FTA üyesi için büyük
miktarda dokümantasyon gerektirdiği için maliyetli bir prosedür olabilir. Üye
devletler arasında ortak bir dış tarife politikasının oluşturulması bu sorunu
çözebilir. Buna gümrük birliği denir ve tam ekonomik entegrasyona doğru bir
sonraki aşamadır. Gümrük birlikleri ticaretin verimliliğini arttırır, ancak üye
devletlerin kendi dış ticaret politikalarını oluşturmada daha az özgürlüğe
neden olurlar. Dış ticaret, dış politika ile yakından ilişkili olduğundan,
gümrük birlikleri tipik olarak yalnızca ortak dış politika hedefleri olan
ülkeler arasında oluşur.
Daha da artan ticaret verimliliği, mali sermayenin
hareketine engel olan tüm engelleri ve üye devletler arasındaki sınırların
ötesine geçmeyi gerektirir. Ekonomik sendikaya doğru olan süreçte bu aşama
genellikle hükümetler arasında önemli ölçüde yakın işbirliği gerektirir.
Örneğin, çalışanların nitelikleri ve sertifikaları, sınır ötesi işe İşkur işsizlik maaşı alım mümkün olmadan önce
uyumlaştırılmalıdır. Bu düzeye artan ekonomik bağımlılık, hükümetlerin mali ve
parasal politikaları koordine etmesini gerektirir.
Ticaretin düzenlenmesi için merkez bankaları ve diğer
organlar gibi çok uluslu finansal kurumlar oluşturularak resmi bir ekonomik
birlik oluşturulabilir. Bu noktada, etkinliği artırmak ve para döviz kurlarıyla
ilgili belirsizliği ortadan kaldırmak için ortak bir para birimi
benimsenebilir. Üye devletler, ticareti ve büyümeyi daha fazla uyumlaştırmak
için genellikle bölgesel kalkınma ve ulaştırma politikasını koordine
edeceklerdir. Ekonomik birleşmenin en büyük modern örneği, 1 Ocak 1999'da on
bir Avrupa ülkesinin resmi olarak oluşturduğu Avro Bölgesi'dir.
Yorumlar
Yorum Gönder